Obecne czasy bez wątpienia mijają pod znakiem szczególnego uszanowania cudzych praw oraz własności. W związku z tym, już kilkadziesiąt lat temu powstało takie pojęcie, jak własność intelektualna. Dzięki niemu ochronie prawnej oprócz namacalnych przedmiotów posiadanych przez nas, podlegają również niematerialne wyniki pracy naszego mózgu.
Własnością intelektualną nazywamy każde dobro niematerialne, które jest wynikiem oryginalnej i samodzielnej pracy naukowej, artystycznej, czy wynalazczej. Staje się ono bezwzględnie naszą własnością już w momencie ustalenia. Ustalenie w tym przypadku oznacza pokazanie szerszej publiczności za pośrednictwem różnego rodzaju środków przekazu. W przypadku własności intelektualnej, czy ogólnie dóbr niematerialnych nie ma absolutnie żadnej potrzeby rejestracji, czy urzędowego zgłoszenia posiadanych praw.
Ochrona naszych praw do pięknej myśli, tekstu, czy odkrycia naukowego oczywiście jak najbardziej głęboko zakorzeniona jest w prawie. Podstawowe odnośniki do pojęcia własności intelektualnej odnajdziemy w takich aktach, jak ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawa o ochronie baz danych, prawo własności przemysłowej, czy ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Co więcej, to oczywiście nie konie. Wykorzystanie znajdują również niektóre artykuły chociażby prawa spadkowego, czy prawa rzeczowego.
Jeżeli chodzi o uprawnienia przyznane właścicielowi dobra niematerialnego, to w pierwszej kolejności jest to autorskie prawo osobiste. Na jego bazie każdemu twórcy przysługuje prawo do podpisania dzieła imieniem i nazwiskiem lub pseudonimem. Prawo to jest niezbywalne i nie można go sprzedać. Drugą gałęzią przywilejów są autorskie prawa majątkowe. W tej kwestii twórca może praktycznie dowolnie rozporządzać posiadaną własnością. Opcjami do wyboru jest udzielenie darmowego dostępu do wyniku pracy lub sprzedaż stosownych licencji. Te określają nie tylko wartość transakcji, ale także czas trwania umowy oraz pole wykorzystania, na które może sobie pozwolić licencjobiorca.